Ervaringen
“Wij hebben met onze hond eerst privéles gehad omdat het nog een tijdje zou duren voor er een nieuwe cursus begon. Daarna hebben we nog 2 jaar groepslessen gevolgd. Het is altijd gezellig bij De Doorzetter en er wordt op een hele hondvriendelijke manier lesgegeven. We zijn heel blij dat we destijds met de privélessen gestart zijn want daar hebben we toch echt het meest aan gehad. Rony kwam bij ons thuis en daar is de hond toch altijd anders als op de cursus. Bovendien werd de les helemaal naar onze wensen ingevuld, alle aandacht is voor jou. Ik kan dit iedereen aan raden!” – Esther
“Toen we onze derde golden retriever pup kregen zijn we niet op cursus geweest omdat we vonden dat we genoeg ervaring hadden. Met onze vorige twee goldens hadden we dat wel gedaan. We waren net verhuisd naar de andere kant van het land, dus naar ons oude clubje konden we niet meer. Kaya luisterde niet zo goed maar dat vonden we niet zo erg. We wonen afgelegen en liepen iedere dag lange einden met haar. Ze was wel erg aanwezig in huis en nogal opdringerig naar bezoek. Op een gegeven moment lag ze in haar mand op een schoen van Marion te kauwen. Marion liep naar haar toe om haar te corrigeren en de schoen af te pakken en toen ze dat deed, beet Kaya Marion. Toen hebben we hulp gezocht van De Doorzetter en kwam Rony bij ons thuis. Wij dachten dat Kaya vals was maar Rony heeft uitgelegd dat daar geen sprake van was. Door hoe wij met haar omgingen vond ze dat ze de baas over ons was en daarom had ze in haar ogen recht om ons te corrigeren. We hebben 3 privélessen gehad en na een paar maand hadden we een andere hond. Kaya luistert veel beter, zowel binnen als buiten. Bezoek laat ze met rust. We zijn blij dat we destijds hulp gezocht hebben voor het nog verder uit de hand liep.” – Marion en Gert
“Na mijn scheiding kwam ik in een rijtjeshuis te wonen. Sonja, mijn Friese stabij, ging natuurlijk mee. Ze was ruimte gewend en een vrij leven. Ze was echt mijn maatje in deze moeilijke tijd. Ik had nog geen werk en we waren alle dagen samen. Waar ik ging was Sonja ook. Ik gaf haar heel veel aandacht. Op een gegeven moment heb ik werk gekregen voor halve dagen. Na een paar maanden kwam de buurvrouw aan de deur om te zeggen dat ze veel last van mijn hond had, volgens haar blafte ze de hele tijd. Ik wist niet wat ik ermee moest maar de buurvrouw had wel aangegeven dat ze het heel vervelend vond, omdat haar man nachtdiensten had en er niet van kon slapen. Dat kon ik mij wel voorstellen want ook als er bezoek komt, blaft Sonja heel hard vanaf dat de bel gaat tot lang nadat het bezoek binnen is. Van de dierenarts kreeg ik een kaartje van De Doorzetter. Ik heb gebeld en we hebben een afspraak voor een huisbezoek gemaakt. Rony zei dat het belangrijk was om erachter te komen waarom Sonja blafte. De meest voor de hand liggende reden zou zijn dat ze niet alleen thuis kon blijven omdat ze dat tenslotte niet echt gewend was in de vorige situatie. Toen Rony bij mij was werd er iets door de brievenbus gegooid en Sonja rende naar de voordeur en begon op haar harde manier te blaffen. Daarna bleef ze in de gang liggen. Ik had altijd de kamerdeur open staan zodat ze in de gang kon komen omdat haar waterbak daar stond. Even later liepen er mensen langs de voordeur en weer begon Sonja te blaffen. Dat herhaalde zich nog een paar keer. Rony zei dat ze dacht dat ze wist wat het probleem was. Rony dacht dat Sonja er inmiddels een gewoonte van gemaakt had om tegen alles en iedereen die langs liep te blaffen. We hebben gekeken hoe we de situatie bij mij thuis zo konden veranderen dat ze geen mensen meer zag lopen. Dat was makkelijk op te lossen: ik heb haar in de keuken gedaan met de deur naar de bijkeuken open, zodat ze genoeg bewegingsvrijheid had en zich niet opgesloten voelde. Aan de achterkant van het huis is niks te zien. Dit bleek de oplossing te zijn, ik was verbaasd hoe simpel iets soms opgelost kan worden. Gelukkig maar, ik moet er niet aan denken dat ik Sonja niet zou kunnen houden. En de buurman kan weer slapen!” – Petra
“Wij hadden problemen met onze hond, een kooiker van 8 jaar. De hond had ons al meerdere keren gebeten in verschillende situaties. Toen we het echt helemaal zat waren zijn we met hem naar het dierenasiel gegaan omdat we hem wilden afstaan. De asielmedewerker zag aan ons dat we het eigenlijk niet wilden, we wilden Rex eigenlijk niet kwijt. De asielmedewerker heeft toen Rony van De Doorzetter gebeld of ze ons kon helpen. We hebben een afspraak voor een huisbezoek gemaakt. Rony zei dat ze Rex geen rare hond vond. Ze vond hem wel gestrest. Ze zei dat wij heel veel op hem letten en dat klopte ook. Rex pakte weleens dingen van ons en daardoor waren we heel erg op hem gaan letten. Als hij eenmaal dingen gepakt had, kon je het niet afpakken zonder gebeten te worden. Ook in en uit de kamer gaan was een probleem. Toen Rony bij ons was hebben we alles doorgesproken en geoefend met in en uit de kamer gaan. We moesten een plekje voor Rex maken waar hij niet weg kon zodat we niet aldoor zo op hem hoefden te letten. We hebben het geprobeerd maar wij konden gewoon niet zo consequent zijn als nodig was en daardoor lukte het niet de situatie te veranderen. Om een lang verhaal kort te maken; Rony heeft geholpen om een nieuw huis voor Rex te vinden bij mensen die van het begin af aan wisten hoe ze met Rex om moesten gaan. Het gaat heel goed met Rex. Natuurlijk hadden we hem liever gehouden maar voor ons en Rex is het beter zo. Wij zijn niet consequent genoeg voor een hond. We hebben nu 2 poezen en daar zijn we heel blij mee. Sommigen vinden dit misschien een verhaal met een triest einde maar dat vinden wij niet. Omdat het soms beter is een ander huis voor een hond te zoeken wilden we dit toch vertellen.” – Evelien en Bert
“Wij hebben met al onze honden altijd bij De Doorzetter getraind. Voordat De Doorzetter in 1998 begon, kenden we elkaar al van een andere hondenschool. Toen Rony in 1998 met de clicker ging trainen vonden we dat leuk om te proberen en dat is goed bevallen. We hebben tot vorig jaar bij De Doorzetter getraind. De hond die we nu nog hebben is te oud maar als we ooit weer een andere hond krijgen gaan we gewoon weer naar De Doorzetter!” – Giny en Cor
“We hebben Rony’s hulp ingeschakeld omdat we eigenlijk geen bezoek en zeker geen kinderen meer binnen konden laten. We hebben 4 honden waarvan 1 echte problemen geeft. Rony heeft ons laten zien hoe wij weer de teugels in handen konden krijgen en de honden een stapje teruggingen. We zijn volop aan het oefenen en verbazen ons erover hoe snel dingen ten goede kunnen veranderen. We weten dat we er nog niet zijn maar hebben er het volste vertrouwen in dat het goed komt.” – Cathy en Jantina